Ο θρύλος για τη γέννηση της τεκίλας αναφέρει ότι ένας κεραυνός χτύπησε κάποτε μια αγαύη (κακτοειδές φυτό) στην περιοχή μιας φυλής Ινδιάνων του Μεξικού. Eκείνοι τότε παρατήρησαν ότι το φυτό άρχισε να εκκρίνει ένα γευστικό και καυτερό υγρό, που, όταν το έπινες, σου δημιουργούσε ευχάριστα συναισθήματα. Το θεώρησαν δώρο σταλμένο από τους θεούς. Η γαλάζια αγαύη είναι ένα προϊστορικό φυτό, σαν γιγάντια αλόη που θυμίζει κάκτο και ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των κρινοειδών.
Χρειάζεται δώδεκα χρόνια για να μεγαλώσει και να προσφέρει στους ενδιαφερόμενους την καρδιά της, την πίνια (pina), έναν τεράστιο καρπό που το βάρος του φτάνει και τις 200 λίβρες και μοιάζει με θηριώδη άσπρο - πράσινο ανανά. Οι Αζτέκοι πρώτοι ανακάλυψαν το ζαχαρώδη χυμό της πίνιας που ξεχασμένος στο ύπαιθρο μεταλλασσόταν σ' ένα ποτό που σου έφτιαχνε το κέφι. Octili poliqhui ονόμασαν το ποτό που ο θεός τους Tepoztecal, ομότιμος του δικού μας Διονύσου, τιμούσε και ευλογούσε. Αργότερα η ονομασία απλουστεύθηκε σε pulque (πουλ-κεϋ) και η κατανάλωσή του είχε θρησκευτικό χαρακτήρα. Βέβαια, η άρχουσα τάξη απολάμβανε το pulque καθημερινά. Οπως ίσως έχετε καταλάβει, το pulque είναι ο πατέρας της τεκίλας.
πηγή: kathimerini.gr
